Asker Afrinde…

Derdimiz Miting..

. Ülke Ekonomisi yerin dibinde..

. Derdimiz açılış yapmak…

Dolar 4₺ yi geçmiş. Benzin olmuş 6₺… Ama Avrupa bizi kıskanıyordu. Tarımda bir numaraydık… Lakin ineğimize bile ithal saman yediyorduk. (Gerçi inekte ithaldi ya hadi neyse…) Nasıl olsa kimse irdelemiyordu değil mi.? Hem neden irdelesinler ki… İktidar nasıl olsa ekonomi iyiye gidiyor. Tarımda Avrupa’nın bir numarasıyız dediğinde alkış kıyamet kopuyordu. Ve işte o zaman ben ister istemez kendimden şüphe duyuyor ve acaba sorun gerçekten bizde miydi.? Yoksa denildiği üzere bu ülke güllük gülistanlıktı da bizler mi bunu göremiyorduk.?

Belki de istikrarda vardı…

Mesela; Kapısına kilit vurup, batan 400 bin esnaf yoktu bu ülkede… Örneğin; Ayakları yalınayak okula giden… Onun bunun eskisi ile büyüyen çocuklarda yoktu… Aksine her çocuk neredeyse ayda 5 kilo et yiyiyordu. Ve asgari ücret öyle denildiği üzere 1600₺ değil 2500₺ idi… Cepleri para ile doluydu Anne ve Babaların. Hatta her akşam işten eve gelirken çocuklarına poşetler dolusu yiyeceklerde getiriyorlardı.

En önemlisi de geleceğe umutla bakamayan bir tane bile gencimiz yoktu bizim. Her İlimizde hatta her ilçemizde Üniversiteler açılmıştı. Çocuklarımız daha okuldan mezun oldukları gün işe başlayabiliyordu artık…

Ve tabiki… Yollarımız ve köprülerimizde vardı bizim. Hem o ne öyle yahu 7₺ ye köprüden mi geçilirmiş. Fakir miydik biz.? Oldu mu Osmangazi Köprüsü gibi olmalıydı.! 80₺’yi basıp babalar gibi geçmeliydik.

Ve Koskoca Türkiye Cumhuriyeti Devleti Ticaretle mi uğraşacaktı.? Hadi canım oradan sizde… Şeker mi satacaktı.! Tüp mü dolduracaktı koskoca dünya liderini sahip olan bir ülke…

Elbette hayır.!

O zaman Cumhuriyetin bütün kazanımlarını satmaya devam edelim… (Tabi satacak birşeyimiz kaldıysa eğer…) Ve elbette Devletler Halkı Sömürerek (pardon) halktan aldığı vergilerle ayakta duracaktı. Üretmekte neymiş.! İstihdam yaratmakta neymiş ki… Hatta İncirlik Hava üssünü… Yok yok Ülkeyi komple satalım da parasıyla Yol ve Köprü yaparız. Saygılarımla Hakan Sönmez